วิบากกรรมปาณาติบาต

มินิซีรี่ย์
วิบากกรรมปาณาติบาต

วิบากกรรมปาณาติบาต

วิบากกรรมปาณาติบาต

     สรรพชีวิตไม่ว่าจะเป็นคนหรือสัตว์ เมื่อเกิดมามีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้แล้ว ย่อมมีความรักตัว กลัวเจ็บ กลัวตาย ด้วยกันทั้งสิ้น พูดได้ว่า ไม่มีใครเลยที่จะไม่กลัวตายไม่ต้องพูดถึงใครที่ไหนอื่นให้ไกลไป ดูแต่ตัวของเราเถิด เมื่อนึกถึงความตายขึ้นมาคราวใด ก็ให้รู้สึกหวั่นใจขึ้นมาคราวนั้น ที่เรากลัวตายนั้น ก็เพราะเหตุว่า เราไม่อยากพลัดพรากจากบุคคลและทรัพย์สมบัติอันเป็นที่รัก อีกทั้งกลัวเพราะไม่รู้ว่า เมื่อตายไปแล้ว จะต้องไปเจอกับอะไร ทุกข์ยากมากแค่ไหน หรือแม้กระทั่งคนที่ไม่เชื่อว่ามีโลกหน้า คือเชื่อว่าตายแล้วสูญ สิ้นเชื้อเหลือแต่ขี้เถ้าก็ตาม ถึงกระนั้นก็ยังกลัวตายอยู่ดี เพราะตัวเขาเองยังไม่มั่นใจเหมือนกัน ถ้าหากว่าโลกหน้าเกิดมีจริงๆขึ้นมา เราจะไม่แย่หรือ จึงพอจะกล่าวโดยรวมได้ว่า สรรพชีวิตเมื่อเกิดมาแล้ว ย่อมรักตัวกลัวตายด้วยกันทั้งสิ้น ดังนั้น กฎแห่งมนุษยธรรมข้อแรกจึงเกิดขึ้นมา โดยมนุษย์ทุกคนต้องมีข้อตกลงร่วมกันว่า จะต้องไม่ฆ่า และไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน 

วิบากกรรมปาณาติบาต

     ศีลข้อที่ 1 จึงบังเกิดขึ้นว่า ปาณาติปาตา เวระมณี สิกขาปทัง สมาทิยามิ แปลว่า ข้าพเจ้าขอสมาทานสิกขาบท คือ เจตนาเป็นเครื่องงดเว้นจากการฆ่าสัตว์ด้วยตนเอง และใช้ให้ผู้อื่นฆ่า รวมไปถึงการไม่เบียดเบียนชีวิตผู้อื่น สัตว์ในที่นี้ หมายถึง มนุษย์ทุกเพศ ทุกวัย จนที่สุดแม้กระทั่งที่ยังอยู่ในครรภ์ และสัตว์ดิรัจฉานทุกชนิด

วิบากกรรมปาณาติบาต

 

     ขอบเขตของสิกขาบทข้อนี้ มีทั้งทางตรงและทางอ้อม ซึ่งผู้รักษาศีลจะต้องเว้น เพื่อรักษาให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ คือ

1.เว้นจากการฆ่า หมายถึง การทำให้ตายด้วยตนเอง หรือใช้ให้คนทำ

2.เว้นจากการทำร้ายร่างกาย หมายถึง การทำให้บาดเจ็บอย่างสาหัส

3.เว้นจากการทรมาน หมายถึง การประพฤติที่เหี้ยมโหดต่อสัตว์อย่างไร้ความปราณี เช่น การใช้แรงงานเกินกำลัง การกักขังผูกมัด ปล่อยให้อดอยาก หรือการนำสัตว์มาเล่น เพื่อยั่วยุให้ต่อสู้กัน การกระทำทั้งหมดนี้จัดเป็นอกุศลกรรม ทางกาย เป็นบาปที่นำไปเกิดในนรก เปรต อสุรกาย สัตว์ดิรัจฉาน ถ้าเกิดมาเป็นมนุษย์ก็จะอายุสั้น มีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียน

วิบากกรรมปาณาติบาต

     ส่วนองค์ประกอบของการผิดศีลข้อที่ 1 มี 5 ประการ คือ 

1.คนหรือสัตว์นั้นมีชีวิต 

2.รู้ว่าคนหรือสัตว์นั้นมีชีวิต 

3.มีจิตคิดจะฆ่าคนหรือสัตว์นั้น 

4. ทความพยายามฆ่าคนหรือสัตว์นั้น คือลงมือฆ่าด้วยตัวเอง หรือใช้ผู้อื่นให้ฆ่า 

5.คนหรือสัตว์นั้นตายด้วยความพยายามนั้น 

เมื่อครบองค์ 5 ประการนี้ ถือว่าศีลขาด 

วิบากกรรมปาณาติบาต

       ส่วนวิบากกรรมจะหนักหรือเบา มีโทษมากหรือน้อยนั้นก็ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบอีก 4 ประการ คือ

1.คุณของผู้ที่ถูกฆ่า หมายถึง ถ้าฆ่าพระอรหันต์หรือบิดามารดา ซึ่งท่านเป็นผู้มีคุณมากก็มีโทษมาก ถ้าฆ่าปุถุชนคนธรรมดาก็มีโทษลดหลั่นกันลงไป ถ้าเป็นสัตว์ดิรัจฉานก็กำหนดที่คุณประโยชน์ช่วยงาน มีคุณมากถ้าฆ่าก็มีโทษมาก เช่น โค กระบือ ที่เคยช่วยทำมาหากิน เป็นต้น 

2.ขนาดร่างกาย หมายถึง ถ้าฆ่าสัตว์ใหญ่ เช่นฆ่าช้าง ฆ่าม้าก็มีโทษมาก ฆ่าสัตว์เล็กสัตว์น้อยก็มีโทษน้อย

3.ความพยายาม หมายถึง ถ้าใช้ความพยายามในการฆ่ามากก็มีโทษมาก ใช้ความพยายามน้อยโทษก็น้อย

4.เจตนา หมายถึง ความตั้งใจที่จะฆ่า มีโทสะมากเจตนาแรงกล้าก็มีโทษมาก โทสะน้อยเจตนาอ่อนโทษก็น้อย เช่นการฆ่าด้วยความโกรธแค้น มีความอาฆาตแรงกล้าก็มีโทษมาก แต่ถ้าฆ่าเพื่อป้องกันตัว โทษก็น้อยรูป 6

วิบากกรรมปาณาติบาต

 

        พวกที่ทำผิดศีลข้อที่1เป็นอาจิณเมื่อเวลาจะตาย จิตของตนก็จะเศร้าหมอง ไม่ผ่องใส ภาพกรรมนิมิตที่ตนเคยฆ่าคนฆ่าสัตว์ หรือสั่งให้ฆ่าจะย้อนฉายให้เห็นอยู่ภายในใจตลอดเวลา และเมื่อตายไปแล้วก็จะต้องตกไปสู่มหานรก ถูกนายนิรยบาลใช้อาวุธซึ่งมีลักษณะคล้ายกับอาวุธที่ตนเคยใช้ฆ่าในตอนเป็นมนุษย์ เช่นระเบิด ปืน และมีดเป็นต้น รุมทำร้ายให้ได้รับความทุกข์ทรมานอีกยาวนาน ถ้าเคยร่วมกันทำเป็นกลุ่มใหญ่ เวลาอยู่ในมหานรกก็จะมีนายนิรยบาลเป็นกลุ่มใหญ่ ช่วยกันรุมยิง รุมแทง รุมทุบตี จากทุกทิศทุกทาง

วิบากกรรมปาณาติบาต

     บางพวกชอบฆ่าสัตว์เป็นอาจิณ เมื่อมาเกิดเป็นสัตว์นรก หัวจะเป็นรูปสัตว์ที่ตนเคยฆ่า จากนั้นจะถูกเหล่านายนิรยบาลมารุมจับตัว แล้วนายนิยรบาลก็ใช้มีดอันคมกริบ ตัดคอสัตว์นรกนั้นขาดกระเด็นออกจากร่าง สัตว์นรกต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสเวียนตายเวียนเกิดเช่นนี้นับครั้งไม่ถ้วน

 

วิบากกรรมปาณาติบาต

      หรือพวกที่ชอบตกปลาเป็นอาจิณ เมื่อมาเกิดเป็นสัตว์นรกก็จะแหวกว่ายในน้ำกรดอันร้อน จากนั้นนายนิรยบาลก็เดินมาบนผิวน้ำพร้อมกับถือเบ็ดตกปลา แล้วตวัดคันเบ็ดอย่างแรงไปยังสัตว์นรก ขอเบ็ดที่แหลมคมพุ่งเจาะทะลุปากของสัตว์นรกอย่างแรง คล้ายๆกับปลาติดเบ็ด จากนั้นก็ถูกนายนิรยบาลกระชากคมเบ็ด ร่างของสัตว์นรกก็ถูกดึงไปมาตามแรงเหวี่ยงของนายนิรยบาล ร่างของสัตว์นรกจะถูกกระแทกกับผิวน้ำกรดอย่างแรง จนร่างกายแหลกเหลวตายในที่สุด ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างหนักเวียนตายเวียนเกิดนับครั้งไม่ถ้วน

วิบากกรรมปาณาติบาต

     เมื่อหมดกรรมจากมหานรกก็จะมาสู่อุสสุทนรก สัตว์นรกก็จะถูกรุมทำร้ายด้วยอาวุธต่าง ๆ สลับกับถูกฝนอาวุธ เช่น ห่ากระสุน มีด และระเบิดตกใส่ สัตว์นรกจะทุกข์ทรมานมาก เมื่อมาสู่ยมโลก ก็จะถูกเจ้าหน้าที่ในยมโลกรุมทำร้ายด้วยอาวุธต่าง ๆ อยู่อีกยาวนาน

วิบากกรรมปาณาติบาต

     เมื่อกรรมเบาบางลงได้มาเกิดเป็นเปรต ก็จะมีมีดแทงออกมาจากร่างกาย แล้วก็จะมีฝนอาวุธตกใส่ร่างกายอีก ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส เมื่อมาเกิดเป็นสัตว์ดิรัจฉาน ก็จะเป็นสัตว์ที่ถูกเขาไล่ล่าบ้าง จับฆ่ามาเป็นอาหารบ้าง อายุก็จะสั้น เมื่อหมดกรรมจากสัตว์ดิรัจฉานมาเกิดเป็นมนุษย์ ก็จะถูกทำร้าย หรือมีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียน อายุก็จะสั้น ต้องตายก่อนวัยอันสมควร

วิบากกรรมปาณาติบาต

     ดังนั้นเมื่อเราทราบถึงความเป็นจริงของชีวิตนี้แล้ว ควรงดเว้นจากการฆ่า การทำร้ายร่างกาย การทรมานเบียดเบียน ทั้งคนและสัตว์อย่างเด็ดขาด เพื่อที่เราจะได้รับอานิสงส์จากการรักษาศีลในข้อที่1คื จะทำให้เรามีร่างกายที่สมส่วน ไม่พิการ มีผิวพรรณที่เปล่งปลั่งสดใส ไม่มีใครมาทำร้ายเราได้ ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียน เป็นผู้ที่มีอายุขัยยืนยาวนาน เพื่อจะได้สร้างบุญสร้างบารมีไปได้นานๆ

 

บทความที่เกี่ยวข้อง

-โทษภัยของการพูดโกหก ผิดศีลข้อที่ ๔ 

-โทษภัยของการลักขโมย ผิดศีลข้อที่ 2

-วิบากกรรม วิบากกาม

-โทษภัยของการพนัน