Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 10 มกราคม พ.ศ.2556Case Studyคุณหมอปุ้ยตายแล้วไปไหน ตอนที่ 8เรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาคำถามข้อที่ 4 เหตุใดเธอจึงตั้งใจรักษาสุขภาพภายในช่องปากให้แก่พระภิกษุผู้จรมาจากทิศทั้งสี่ โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งสิ้นคำตอบ...สาเหตุที่ทำให้เธอได้มารักษาสุขภาพภายในช่องปาก ให้แก่พระภิกษุผู้จรมาจากทิศทั้งสี่ โดยที่เธอไม่คิดค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งสิ้น ทั้งนี้ก็เป็นเพราะความคุ้นเคยที่เธอเคยรับบุญอุปัฏฐากดูแลพระภิกษุสามเณรในภพชาติก่อนๆ มาหลายภพหลายชาติ ได้ติดแน่นจนกลายเป็นผังสำเร็จ และเป็นอุปนิสัยที่ติดตามตัวเธอมาข้ามภพข้ามชาติ จนกระทั่งมาถึงในภพชาติปัจจุบันนี้เธอตั้งใจรักษาสุขภาพภายในช่องปากให้แก่พระภิกษุผู้จรมาจากทิศทั้งสี่ โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งสิ้นยกตัวอย่างเช่น ในพุทธันดรที่ผ่านมา เธอก็ได้ปวารณาเป็นอุปัฏฐายิกาให้กับพระภิกษุสงฆ์และสามเณรทุกๆ รูปในทุกๆ วัดที่เธอเคยไปทำบุญ ซึ่งในช่วงสุดท้ายก่อนที่เธอจะละจากโลก หนึ่งในภาพบุญที่มาปรากฏให้เธอได้เห็นอย่างเด่นชัดที่สุดก็คือ ภาพที่เธอกำลังรับบุญอุปัฏฐากดูแลพระภิกษุสามเณร ยามใดก็ตามที่เธอเห็นภาพบุญดังกล่าวปรากฏขึ้นอยู่มาภายในใจ ใจของเธอก็จะพองโต และอัดแน่นไปด้วยความปลื้มปีติใจอย่างที่สุด ซึ่งก็มีอยู่หลายครั้งที่เธอได้อธิษฐานจิต ในเวลาที่เธอนึกถึงภาพบุญดังกล่าวในทำนองที่ว่า “ขอให้เธอได้รับบุญแบบนี้อีกในภพชาติต่อๆ ไป” เป็นต้นก่อนที่เธอจะละโลก ภาพที่เธอกำลังรับบุญอุปัฏฐากดูแลพระภิกษุสามเณร ได้มาปรากฏให้เธอได้เห็นอย่างเด่นชัดดังนั้น เมื่อเธอได้ลงมาเกิดสร้างบารมีในภพชาติปัจจุบันอีกครั้งหนึ่ง ด้วยคำอธิษฐานจิต และความคุ้นเคยในการทำหน้าที่อุปัฏฐากดูแลพระภิกษุสามเณร ซึ่งติดตามตัวเธอมาข้ามภพข้ามชาติ กอปรกับในภพชาติปัจจุบันนี้ เธอก็ได้เรียนจบมาทางด้านนี้ ด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้เธอเกิดความรู้สึกปลื้ม แล้วก็อยากรับบุญที่เกี่ยวเนื่องกับการอุปัฏฐากดูแลพระภิกษุสามเณร ดังเช่นบุญที่เธอได้ทำเอาไว้ในภพชาติปัจจุบันนี้ นั่นก็คือบุญที่เธอได้มารักษาโรคทางช่องปาก ให้กับคณะพระภิกษุสามเณรในวัดพระธรรมกายที่ชมรมรัตนเวช และบุญที่เธอได้เปิดคลีนิคทำฟันส่วนตัว เพื่อถวายการรักษาโรคภายในช่องปากแก่พระภิกษุสามเณรทุกๆ วัด โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งสิ้นเธออยากถวายการรักษาโรคภายในช่องปาก แก่พระภิกษุสามเณรทุกๆ วัด โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งสิ้นคำถามข้อที่ 5 ในระหว่างที่หมอปุ้ยนอนในห้อง ICU แล้วลูกชายทั้งสองคนไปกราบขอขมาเพื่อบรรพชาเป็นสามเณร เธอรู้ตัวหรือไม่ แล้วเธอจะได้รับบุญจากการบวชของลูกเณรทั้งสองหรือไม่ อย่างไรคำตอบ...ในช่วงท้ายๆ ที่หมอปุ้ยนอนหมดสติอยู่ในห้อง ICU นั้น สมองของเธอแทบจะไม่รับรู้ในเรื่องราวใดๆ อีกแล้ว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของบุญหรือบาป ดังนั้นในวันที่ลูกชายทั้งสองคนไปขอขมาเพื่อบรรพชาเป็นสามเณร เธอจึงไม่สามารถรับรู้เรื่องราวต่างๆได้ แต่ถามว่าเธอได้รับบุญบวชหรือไม่ ก็ต้องตอบว่า ได้รับ แล้วก็มีผลต่อตัวเธอมากเสียด้วยวันที่ลูกชายทั้งสองคนไปขอขมาเพื่อบรรพชาเป็นสามเณร เธอไม่สามารถรับรู้เรื่องราวต่างๆได้เพราะในขณะนั้นเธอยังมีชีวิตหรือยังมีกายหยาบอยู่ ถึงแม้เธอจะไม่รู้สึกตัวและไม่ได้น้อมใจอนุโมทนาบุญที่ลูกชายทั้งสองคนจะบวชให้ แต่ผลบุญจากการที่ลูกชายทั้งสองคนตั้งใจจะบวชให้กับแม่ของพวกเขานั้น ไม่ได้สูญเปล่าหรือหายไปไหน เพียงแต่ผลบุญจากการบวชจะรอและประมวลรวมกันส่งผลในช่วงศึกชิงภพ หรือช่วงที่กายละเอียดของเธอหลุดออกจากกายหยาบ ซึ่งถือเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิตมนุษย์ทุกๆ คนผลบุญที่ลูกชายทั้งสองคนตั้งใจบวชให้เธอนั้น ไม่ได้สูญหายไปไหนเพราะฉะนั้นลูกทั้งสองของคุณแม่จงภูมิใจเถิดว่า “ลูกได้ทำสิ่งที่ดีที่สุดให้กับคุณแม่แล้ว” อีกทั้งบุญจากการบวชของลูกทั้งสองคน ยังมีส่วนสำคัญที่ทำให้คุณแม่ของลูกได้กลับดุสิตบุรีอีกด้วย เพราะบุญจากการบวชพระหรือสามเณรให้บุพการีนั้น ถือเป็นบุญที่มีอานิสงส์มาก และเป็นบุญที่ลูกผู้ชายทุกคนควรทำให้บุพการีของตัวเอง อย่างน้อยก็บวชให้ได้สักหนึ่งพรรษาในชีวิต หรือถ้าติดใจจะบวชอีกหลายๆ ครั้ง หรือครั้งเดียวยาวๆ ไปเลยก็ได้บุญจากการบวชของลูกทั้งสองคน มีส่วนสำคัญที่ทำให้คุณแม่ของลูกได้กลับดุสิตบุรีเมื่อลูกทั้งสองของคุณแม่รู้อย่างนี้แล้ว ลูกทั้งสองคนก็ต้องตั้งใจเรียนหนังสือให้ดี ให้เก่งๆ อย่าติดเกม, อย่าติดเพื่อน แล้วก็ให้รีบมาบวชสร้างบารมีตามอย่างพระพ่อ เพื่อที่คุณแม่ของลูกจะได้ชื่นใจแล้วก็ปลื้มใจ อย่าลืมนะว่าท่านยังเฝ้าฝันถึงวันๆ นั้นอยู่ เพราะฉะนั้น อย่าให้ท่านรอนานนะลูกนะ หรือถ้าลูกทั้งสองคนอยากจะออกบวชตั้งแต่ตอนนี้ เพื่อที่คุณแม่ของลูกรวมถึงพระพ่อจะได้หมดห่วงก็ยิ่งดี แล้วก็ให้รีบมาเลย ที่นี่ยินดีต้อนรับลูกทั้งสองคนเสมอคำถามข้อที่ 6 ในกรณีที่แม่นอนป่วยไม่ได้สติแล้วลูกบวชให้ กับลูกบวชให้แม่ตอนที่แม่เสียชีวิตไปแล้ว ทั้งสองกรณีนี้ผลบุญที่บังเกิดขึ้น เหมือนหรือต่างกันอย่างไรคำตอบ...ก่อนที่จะตอบคำถามข้อนี้ เราต้องมาทำความเข้าใจกันก่อนว่า กายมนุษย์หยาบ ถือเป็นกายที่มีความสำคัญที่สุด ดีที่สุด แล้วก็เหมาะที่สุด เพราะกายมนุษย์หยาบนี้ เป็นกายที่ถูกประกอบขึ้น เพื่อใช้ในการประกอบเหตุสั่งสมบุญสร้างบารมีเป็นหลัก ซึ่งกายประเภทอื่น เช่น กายละเอียดอย่างกายเทพบุตร, กายเทพธิดา หรือกายของสัตว์นรก เป็นต้น ไม่สามารถสั่งสมบุญสร้างบารมีได้ หรือถ้าได้ก็ไม่ดีเท่า ที่เป็นเช่นนี้ก็เป็นเพราะ กายละเอียดเหล่านี้ เป็นกายที่ถูกประกอบขึ้นเพื่อการเสวยผลตามกำลังแห่งบุญหรือบาป ไม่ใช่เป็นกายที่เอาไว้ใช้ในการประกอบเหตุอย่างกายมนุษย์หยาบกายละเอียดไม่สามารถสั่งสมบุญสร้างบารมีได้ ถ้าได้ก็ไม่ดีเท่ากายมนุษย์หยาบอย่างองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่เสด็จดับขันธปรินิพพานไปก่อนหน้านี้นับพระองค์ไม่ถ้วน ทุกๆ พระองค์ต่างก็ต้องอาศัยกายมนุษย์หยาบ ในการสั่งสมบุญสร้างบารมี 10ทัศ 20ทัศ แล้วก็ 30ทัศ ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นกายมนุษย์หยาบจึงมีความสำคัญมากๆ และมากที่สุดพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ต่างก็ต้องอาศัยกายมนุษย์หยาบ ในการสั่งสมบุญสร้างบารมีดังนั้น ใครก็ตามที่มีโอกาสได้สั่งสมบุญด้วยตัวของเราเอง หรือมีผู้อื่นทำบุญให้ในขณะที่เรายังมีลมหายใจ หรือยังไม่ตาย ก็ขอให้เรารีบขวนขวายสั่งสมบุญกันเสียเถิด เพราะผลบุญที่เกิดขึ้นในช่วงที่เรายังมีกายมนุษย์หยาบ หรือยังมีลมหายใจอยู่นั้น จะมีกำลังมากกว่าตอนที่เราเป็นอดีตมนุษย์หรือตายไปแล้ว เพียงแต่กำลังแห่งบุญจะมากหรือน้อย ก็คงขึ้นอยู่กับเหตุและปัจจัยหลายๆ อย่าง ที่อาจจะแตกต่างกันออกไปเล็กน้อยบางประการถึงมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความบริสุทธิ์บริบูรณ์ของทั้งตัวผู้ให้และผู้รับ, หรือหลักในการสั่งสมบุญว่า ใครทำถูกต้องตามหลักวิชชาได้มากน้อยกว่ากัน เป็นต้นเพราะฉะนั้น บุญที่ลูกชายทั้งสองคนบวชให้กับคุณแม่ในช่วงที่ท่านนอนป่วยไม่ได้สติ ซึ่งถือว่าตอนนั้นท่านยังมีกายมนุษย์หยาบอยู่ จึงมีกำลังบุญมากกว่าตอนที่ลูกบวชให้ท่านหลังจากที่ท่านเสียชีวิตไปแล้ว นี่ถ้าในช่วงนั้นท่านยังพอมีสติรับรู้ แล้วก็ได้ตั้งจิตอนุโมทนาบุญ จากการบวชของลูกชายสุดรักทั้งสองคน บุญที่ท่านจะได้รับก็จะมีกำลังมากไปกว่านี้อีกบุญที่ลูกชายทั้งสองคนบวชให้กับคุณแม่ในช่วงที่ท่านนอนป่วยไม่ได้สติ จึงมีกำลังบุญมากกว่าตอนที่ลูกบวชให้ท่านหลังจากที่ท่านเสียชีวิตไปแล้วดังนั้น เมื่อเรารู้ถึงความสำคัญของกายมนุษย์หยาบกันไปแล้ว เราก็ต้องใช้เวลาในขณะที่เรายังมีกายมนุษย์หยาบให้มีค่ามากที่สุด อย่าให้ลมหายใจของเราสูญเสียไปแบบเปล่าประโยชน์ จงใช้ทุกลมหายใจเข้าออกของเราให้เป็นไปเพื่อการสั่งสมบุญสร้างบารมี เพราะมนุษย์ทุกคนล้วนเกิดมาเพื่อสร้างบารมีจ้าจากเรื่องราวคำถาม–คำตอบใน Case Study ของ “ลูกหมอปุ้ย” ที่คุณครูไม่ใหญ่ได้นำมาเล่าให้ฟังกว่า 8 ตอนนั้น ก็น่าจะเป็นอุทาหรณ์สอนใจให้ลูกๆ นักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาทั่วโลก รวมถึงลูกพระลูกเณรของคุณครูไม่ใหญ่ทุกๆ รูป ทั้งที่อยู่ในประเทศและต่างประเทศได้ข้อคิด ไปสะกิดใจว่า “ชีวิตของเรานั้นเป็นของน้อย คือมีช่วงเวลาในการสั่งสมบุญสร้างบารมีเพียงแค่ช่วงสั้นๆ เท่านั้น อีกทั้งมนุษย์ทุกคนล้วนตกอยู่ภายใต้กฏแห่งกรรม เพราะฉะนั้นตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ เราก็ต้องตั้งใจสั่งสมบุญทุกๆ บุญ ทั้งทำทาน, รักษาศีล และโดยเฉพาะอย่างยิ่งก็คือ การเจริญภาวนา ซึ่งเราจะต้องมุ่งมั่นแล้วก็ตั้งใจ ที่จะเข้าถึงพระธรรมกายให้ได้มนุษย์ทุกคนล้วนตกอยู่ภายใต้กฏแห่งกรรม เราต้องตั้งใจสั่งสมบุญทุกๆ บุญ ทั้งทำทาน, รักษาศีล และเจริญภาวนาอย่างกรณีศึกษาของลูกพระของคุณครูไม่ใหญ่ ซึ่งเป็นผู้ส่งเรื่องนี้ ถ้าหากในพุทธันดรที่ผ่านมา ตัวท่านไม่มีความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะบำเพ็ญสมณะธรรมจนเข้าถึงพระธรรมกาย ในภพชาติปัจจุบันนี้ท่านก็จะเจอกับเรื่องราวหรืออุปสรรคต่างๆ นาๆ ที่จะมาขัดขวางต่อหนทางการบวชสร้างบารมีของตัวท่าน มากกว่าที่ท่านกำลังเจออยู่ในตอนนี้มาก คืออาจจะมากถึงขนาดทำให้ท่านไม่มีโอกาสได้บวชในภพชาติปัจจุบันนี้เลย หรือถ้าได้มาบวชก็อาจจะได้มาบวชในช่วงบั้นปลายชีวิต แล้วก็จะมีเหตุทำให้ท่านเกิดความคิดอยากที่จะสึกมากกว่าอยากที่จะบวช อย่างนี้เป็นต้นในพุทธันดรที่ผ่านมา ตัวท่านมีความมุ่งมั่นตั้งใจที่จะบำเพ็ญสมณะธรรมจนเข้าถึงพระธรรมกายได้แต่ด้วยความที่ในพุทธันดรที่ผ่านมา ท่านมุ่งมั่นตั้งใจบำเพ็ญสมณะธรรมจนสามารถเข้าถึงพระธรรมกายได้ อานิสงส์จากการเป็น “พระเป็น” รวมถึงกำลังบุญที่ตัวท่านเคยสั่งสมเอาไว้ในอดีตชาตินี่แหละ ถึงทำให้ท่านยังคงหยัดสู้ และยังมีกำลังใจอยากที่จะบวชสร้างบารมีต่อไปจวบจนถึง ณ วันนี้ คือถ้าใครไม่เป็นท่านก็คงไม่รู้หรอกว่าเรื่องราว หรืออุปสรรคต่างๆ ที่ท่านกำลังเจอ หรือที่ท่านเจอผ่านมาแล้วนั้น ทั้งเรื่องความคิดของตัวเอง รวมถึงคนรอบข้าง มันมีความกดดัน และมีผลต่อการบวชสร้างบารมีของท่านมากมายขนาดไหน ถ้าท่านเป็นคนที่มีความคิดแบบชาวโลกทั่วๆ ไป แล้วก็ไม่มีบุญจากการเข้าถึงพระธรรมกายในอดีตชาติมาหล่อเลี้ยง ป่านฉะนี้ ท่านก็คงทนต่อแรงกดดันไม่ไหว แล้วก็อาจจะสึกออกไปดูแลครอบครัวของท่านตั้งแต่พรรษาแรกๆ แล้วกำลังบุญที่ตัวท่านเคยสั่งสมเอาไว้ในอดีตชาติ ทำให้ท่านหยัดสู้และมีกำลังใจที่จะบวชสร้างบารมีต่อไปจนถึงวันนี้พระลูกชายที่ส่งเคสหรือพระลูกชายที่รัก ถึงแม้ในตอนนี้จะมีใครบางคนยังไม่เข้าใจ แต่ครูไม่ใหญ่ยังเชื่อว่า ยังมีใครอีกหลายๆ คนที่ยังเข้าใจ และพร้อมที่จะให้ความช่วยเหลือ เพื่อให้ตัวลูกได้บวชสร้างบารมีต่อไป เพราะฉะนั้นจงสู้ต่อไปนะลูกนะ สู้เท่านั้นจึงจะชนะนอกจากเราทุกๆ คนจะต้องสั่งสมบุญทุกๆ บุญ ทั้งทำทาน, รักษาศีล และโดยเฉพาะอย่างยิ่งก็คือการเจริญภาวนาแล้ว สิ่งที่เราจะต้องตอกย้ำซ้ำๆ ให้เป็นความคิดที่ติดเข้าไปในใจของเราอยู่เสมอ นั่นก็คือ “ในตอนนี้เรายังไม่ชนะพญามารเขา เราจะดำเนินชีวิตด้วยความประมาทไม่ได้” เพราะเมื่อไหร่ที่เราประมาท หรือเผลอใจปล่อยให้อำนาจกิเลสเข้ามาครอบงำจิตใจของเราได้ เราก็อาจจะพลาดพลั้งไปกระทำความผิดทั้งทางกาย, วาจา แล้วก็ใจได้ทุกเมื่อเราทุกๆ คนจะต้องสั่งสมบุญทุกๆ บุญ ทั้งทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนาและเมื่อผลจากการกระทำของเรา ซึ่งก็คือวิบากกรรมหรือเศษกรรมได้เกิดขึ้นกับตัวเราแล้ว มันก็จะคอยหาช่องเข้ามาตัดรอนหนทางการสร้างบารมีของเราในอนาคต ซึ่งอาจจะทำให้เราจำต้องพลัดพรากจากการสร้างบารมีกับหมู่คณะ และอาจจะทำให้เราพลัดตกลงไปในอบายได้ และถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็ถือเป็นเรื่องที่อันตราย และมีผลต่อการเดินทางไปสู่เป้าหมายของเรา นั่นก็คือที่สุดแห่งธรรมเราต้องเอาข้อผิดพลาดที่ตัวเราเคยทำไว้ในอดีต มาเป็นบทเรียนสอนตัวเองอยู่เสมอๆเพราะฉะนั้น เราต้องพยายามสอนตัวเองด้วยการเอาข้อผิดพลาดที่ตัวเราเคยทำเอาไว้ในอดีต มาเป็นบทเรียนสอนตัวเองอยู่เสมอๆ ว่า “บาปกรรมหรือความผิดพลาดแม้เพียงเล็กน้อย เราจะไม่กลับไปทำเช่นนั้นอีกเด็ดขาด เพื่อที่เราจะได้ไม่มีวิบากกรรมหรือมีเศษกรรมมาตัดรอนตลอดเส้นทางการสร้างบารมีของเรา” เมื่อเรารู้อย่างนี้แล้ว อย่าลืมว่า ทุกอย่างเผลอเป็นเสร็จ เอวํ ก็มีด้วยประการละฉะนี้
http://goo.gl/CYqXG
พิมพ์บทความนี้
