Mobile Versionทบทวนฝันในฝัน วันที่ 12 ตุลาคม พ.ศ.2553ผลการปฏิบัติธรรมพระธรรมทายาท รุ่นเข้าพรรษาพระบัวเผื่อน วชิรสุโภเรียบเรียงจากรายการโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา
พระบัวเผื่อน วชิรสุโภกราบนมัสการพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงกระผม พระธรรมทายาทบัวเผื่อน วชิรสุโภ อายุ 52-ปี ตัวแทนพระธรรมทายาทจากศูนย์อบรมวัดสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรีครับ แต่ก่อนกระผมทำงานอยู่ที่สวนกล้วยไม้ เจ้าของสวนชื่อ คุณเจียด เธอเคยมาทำบุญวางศิลาฤกษ์อุโบสถวัดพระธรรมกาย แล้วก็ได้เหรียญพระธรรมกายมาเป็นของที่ระลึก คุณเจียดบอกว่า “ทำบุญไปตั้งล้าน ได้พระมาองค์เล็กๆ มึงเอาไป”_เธอเอาเหรียญให้กระผม ตอนแรกกระผมก็ไม่อยากรับ แถมยังคิดว่าเราจะไม่มีวันเข้าวัดนี้เด็ดขาด แต่ก็ไม่รู้อะไรดลใจ ทำให้กระผมเก็บเหรียญพระธรรมกายเอาไว้จนถึงปัจจุบัน และไม่คิดเลยว่ากระผมจะได้มาบวชในโครงการของวัดพระธรรมกายครับ เวลาต่อมา แม่ของกระผมป่วยหนักเป็นเส้นเลือดในสมองตีบ ต้องเข้าห้องไอซียู หมอบอกให้ทุกคนทำใจ กระผมเป็นห่วงท่านมากจึงลาออกจากงานเพื่อมาดูแลท่าน กระผมอยากตอบแทนคุณท่านให้มากกว่านี้ จึงไปบนขอหลวงพ่อโตวัดป่าเรไร และบนกับเหรียญหลวงพ่อวัดพระธรรมกายว่า “อย่าให้แม่เป็นอะไรเลย ขอให้อยู่ต่อ ให้ลูกๆได้ดูแลตอบแทนคุณก่อน แล้วกระผมจะบวชหนึ่งพรรษา”_ผ่านไปสามวัน แม่อาการดีขึ้น ออกจากห้องไอซียูได้ กระผมจึงจัดเตรียมผ้าไตรและไปขอบวชที่วัดใกล้บ้าน แล้วก็มีผู้นำบุญชื่อ พี่มณี ก็ไม่รู้ว่าเธอรู้ได้อย่างไรนะครับว่ากระผมจะบวช เธอมาชวนกระผม บอกว่าจะพาไปบวช ไม่ต้องมีค่าใช้จ่าย กระผมก็ไม่คิดอะไร ตอบตกลงไปง่ายๆแถมเขียนใบสมัครทันทีอีกด้วย จนวันนี้ กระผมก็ยังไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมถึงหนีวัดพระธรรมกายไม่พ้น แต่กระผมก็ตั้งใจบวชอย่างดีที่สุด เพื่อให้โยมแม่ได้บุญเยอะๆ แล้วอาการของท่านก็ดีขึ้นเรื่อยๆอย่างเป็นอัศจรรย์ โครงการนี้ดีมาก หลวงพ่อก็ดีหมดทุกอย่าง พอทำตามที่หลวงพ่อสอน ก็ทำให้ได้รู้อะไรที่ไม่เคยรู้ ได้เห็นอะไรที่ไม่เคยเห็น พอเอาธรรมะหลวงพ่อไปใช้ก็ปรากฏผลดีจริงๆ ทำให้กระผมเริ่มชอบวัดพระธรรมกาย กระผมขอฝากตัวเป็นหลานพระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เป็นลูกพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ด้วยคนนะครับ 
พระบัวเผื่อน วชิรสุโภวันหนึ่ง กระผมนั่งสมาธิ(Meditation)ตามเสียงของหลวงพ่อ กระผมนึกถึงองค์พระให้อยู่ในท้อง แล้วตัวก็เบาสบาย มีความสุข ตอนนั้นใจนิ่งมาก ไม่มีความคิดอะไรเลย แล้วก็เห็นแสงเรืองๆอยู่ในท้อง ค่อยๆลอยขึ้นมาตรงหน้า เป็นลูกกลมๆเท่าลูกมะนาว ใสเหมือนลูกแก้ว กระผมก็นึกว่า ลูกอะไรหว่า...แล้วก็นึกถึงคำของหลวงพ่อว่าให้ดูเฉยๆ กระผมจึงทำเป็นไม่อยากรู้ สักพัก จิตก็เริ่มสบายขึ้น นิ่งขึ้น แสงนั้นก็เปล่งประกายเป็นสีรุ้ง ดวงนั้นดูเล็กๆก็จริง แต่มีแสงสว่างมากมายมหาศาล สบายตา นุ่มนวล จู่ๆก็ลอยเข้ามาใกล้กระผม ทำให้เห็นชัดขึ้น พอมองไปกลางดวงก็มีองค์พระรางๆอยู่ในนั้น แล้วดวงนั้นก็พุ่งเข้ามาในตัวกระผม ความรู้สึกของกระผมก็ดับวูบ ตัวหายไปเลยครับกระผมเห็นมีแสงสว่างอยู่ในตัวเอง พอชำเลืองมาที่ตัวเอง ก็เห็นองค์พระนั่งทับตัวกระผมอยู่ ซ้อนเต็มตัวกระผมเลยครับ ท่านเป็นแก้วใสทั้งองค์ แป๊บเดียวท่านก็ลอยขึ้นไปในอากาศ กระผมก็รู้สึกเหมือนลอยตามท่านไป แล้วท่านก็แตกกระจายกลายเป็นดวงแก้วมากมายเต็มไปหมด กระผมตื่นเต้นมาก ได้ยินเสียงออกมาจากดวงแก้วว่า ให้ทำใจเฉยๆ ว่างๆ สบายๆ แล้วกระผมก็รู้สึกว่าตัวทั้งตัวฟุ่บเข้าไปในดวงแก้ว แปลกมาก...ดวงแก้วดวงนิดเดียวแต่ข้างในทำไมกว้างขวาง แล้วกระผมก็เห็นองค์พระแก้วใสนั่งอยู่ต่อหน้า องค์ใหญ่มาก ท่านมีชีวิต พูดได้ ขยับได้ ท่านสอนให้กระผมมองเข้าไปตรงฐานที่เจ็ด พอมองตามก็เห็นดวงแก้วใสมากๆอยู่ตรงนั้น ท่านบอกว่า “นั่นแหละเรียกว่าจิต”_แล้วท่านก็สอนการเกิด-ดับของจิต ท่านยังบอกอีกว่า วิธีดับก็คือการปิดอายตนะหกให้หมด ข้างในมีหก ข้างนอกมีหก เป็นสื่อรับกัน พอลืมตาขึ้นมา โอ...ใจกระผมเปลี่ยนไปเลย กระผมรู้สึกหมดกังวล ใจสงบนิ่งมาก กระผมกลายเป็นคนละคน เริ่มอยากทำอะไรดีๆให้สมกับที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ครับ 
ภาพวาดประสบการณ์ภายในของพระบัวเผื่อน วชิรสุโภวันต่อมา กระผมก็นั่งแบบเดิม ปล่อยวางอารมณ์ให้ว่างๆ สบายๆ ไม่คิดอะไร แล้วกระผมก็วูบลงไป เหมือนเรากำลังจะตกจากบันไดที่สูงมากๆ กระผมรู้สึกหวาดเสียวและกลัว พอมันวูบลงก็เกิดความรู้สึกคล้ายๆกับว่าเท้าเราสัมผัสพื้น รู้สึกว่าเรารอดแล้ว ใจก็สบายกว่าเก่า พอทำความรู้สึกมองเข้ามาที่ตัวเอง ก็เห็นองค์พระนั่งทับร่างกระผมอยู่ ท่านสว่างมาก มีรัศมีออกมารอบกาย ผิวท่านผุดผ่องเป็นแก้วใสๆ หน้าท่านยิ้มๆ บนเกศมีปุ่มๆด้วยครับ ท่านนั่งเฉยๆไม่พูดอะไร กระผมรู้สึกปีติมาก ใจนิ่งสบาย มีความสุขกับอารมณ์นั้น เหมือนเราได้รับอะไรที่เราชอบที่สุด ให้ความรู้สึกชื่นใจอย่างมากมายเกินคำบรรยายจริงๆ แล้วถ้านั่งสมาธิทุกครั้ง ถ้าใจสบาย องค์พระก็จะมาให้เห็นอย่างนี้ ขนาดลืมตาท่านก็ยังอยู่กับกระผมตลอดเวลา เป็นความรู้สึกเหมือนกับว่า ไม่ว่าจะทำอะไร เดินไปไหน เหมือนมีพี่ชายคอยโอบไหล่ ดูแลเรา เป็นความรู้สึกที่อบอุ่นอย่างนั้นเลยครับ การบวชในครั้งนี้มีคุณค่ามาก กระผมจะตั้งใจบวชเป็นพระแท้ให้ได้ทุกวันสุดท้ายนี้ กระผมขอตั้งจิตอธิษฐาน ขอให้หลวงพ่อ และชาววัดพระธรรมกาย จงมีแต่ความสุข ความเจริญ ขอให้พระพุทธศาสนาวิชชาธรรมกาย ขยายไปสู่ดวงใจทั่วโลก และอยู่คู่โลกตราบนานเท่านาน เทอญ กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงพระบัวเผื่อน วชิรสุโภ
http://goo.gl/dRZlK
พิมพ์บทความนี้
